Mehmed-beg Kapetanović Ljubušak rođen je 19. decembra 1839. godine u ljubušanskom mjestu Vitina, u bošnjačkoj plemičkoj porodici koja je iznjedrila još nekoliko poznatih ličnosti u bošnjačkom nacionalnom korpusu.
Završio je medresu u Ljubuškom i učio orijentalne jezike. Službovao je u nekoliko gradova da bi 1878. godine došao u Sarajevo, gdje je i ostao do svoje smrti. Nakon smrti tadašnjeg gradonačelnika Sarajeva Mustafe Fadilpašića, 1893. postaje gradonačelnik i na toj dužnosti ostaje do 1899. godine, kad se zbog bolesti povlači. Tokom mandata gradonačelnika glavni projekt na kojem je radio bilo je uvođenje električne energije u gradu. Tako je 1. maja 1895. godine, Sarajevo je po prvi put dobilo električno osvetljenje a do tada se za rasvjetu sarajevskih ulica koristile uljane svjetiljke. Također na isti dan, Sarajevo je postalo jedan od prvih gradova na svijetu sa električnim tramvajima koji su tada zamijenili tramvaje sa konjskom vučom.
U julu 1898. doživio je moždani udar nakon čega se brzo oporavio a aprila sljedeće godine odrekao se položaja gradonačelnika. Umro je 28. jula 1902. godine u 62. godini života.
Krajem 19. vijeka po Bosni i Hercegovini i susjednim krajevima bavio se sakupljanjem narodnog blaga. Objavio je nekoliko knjiga, a poznata mu je knjiga Narodno blago (1888). U drugoj knjizi, Istočno blago (1896), sabrao je i preveo nove turske, arapske i perzijske poslovice i mudre rečenice. Tarih na njegovom nišanu s jedne je strane na perzijskom, a s druge na bosanskom jeziku, ali na arapskom pismu. Zapis je ispisan krupnim talik pismom na perzijskom jeziku, čiji sadržaj u prijevodu glasi:
O, uzvišeni (Bože), kad bi moj grijeh bio koliko planina Kaf,
ništa ne mari, jer je to naspram tvoje milosti neznatna stvar.
